maandag 17 oktober

Maandag 17 oktober

Vandaag hebben we afgesproken met Sr Filemo om de kamers van de leprapatienten te gaan soppen.
Tijdens dit schrijven worden we begeleid door de piano van een huisje verderop. Nou euhhhh.....zo vals zo vals......Ik heb de neiging om er naartoe te lopen......ha ha ha.....Oh neeeeeeeeeeee.............nou begint er ook nog een vrouw mee te galmen. Het is niet om aan te horen. Het is te hopen dat het spoedig ophoudt.
Sr Filemo is een korte stammige dame en een hele pittige tante. Om 11 uur hadden we afgesproken dat zij bij ons zou zijn en wat schetst onze verbazing.......totaal onverwacht komt zij om 9uur bij ons om te vragen of we zover zijn!!!! Nee dus......ha ha ha. We houden gewoon 11 uur aan.

Aangekomen bij het lepraziekenhuis heeft Sr Filemo de wind er flink onder. De mannen hadden alle kamers uitgeruimd. Alles stond buiten op het grasveld en dan weet je niet wat je ziet. Bakjes, pannetjes, bekers, dekens. Dat is dan hun hele hebben en houden. Zelfs zakken met het klokhuis van een maiskolf. Wat moet je ermee zou je denken? Nou je kunt ze evt gebruiken om een fles mee dicht te maken.......ha ha ha.......maar goed.

Sommige mannen hadden hun kast op slot gedaan, maar Sr Filemo wou alles eruit. Ze begon in het Ugandees te praten en te roepen. Met het gevolg dat die lepra mannen vlogen! Alles eruit hup hup.......want ook de kast moest schoon. De verzorgers die normaal voor de mannen zorgen werden ook aan het werk gezet. Die moesten het plafond met een stoffer doen. Dat is geen vrouwen werk zei Sr Filemo. En hup hup hup opschieten want we hebben veel werk te doen hier. Prachtig zoals zij met die mensen omgaat en zo gehoorzaam die mensen dan ook zijn.Als wij aangeven dat de spulletjes even op een andere plek moesten staan dan hup hup hup ging ze weer en iedereen deed wat er dan gevraagt werd.
Op een gegeven moment zegt Sr Filemo tegen mij: ik wil met je op de foto. Ik wil zien wie er “bigger” is.....ha ha ha..…..jij of ik….. ha ha ha…....niet te geloven. Dus wij poseren met ons 2en en hebben een foto gemaakt. Let me see zei ze lachend let me see. En ja hoor ik was groter…....Ha ha ha…...aan alle kanten…...ha ha ha…..
Op een gegeven moment vraagt een van de verzorgers aan Grace hoelaat het is. Het was inmiddels 12 uur. Of Grace hem even wou waarschuwen als het 13.00 uur was want dan moest hij eten. Dus je raadt het al. Om 13.00 uur vertelde Grace dat het tijd was om te eten. Nee zei de verzorger een paar minuten over 13.00 uur ga ik pas eten. Niet om 13.00 uur....nou wij lagen mega in een deuk....

We waren bijna klaar met schoonmaken van de kamers en kwamen bij een van de laatste kamers aan. Deze moesten eerst nog met de stoffer uitgeveegt worden en dat zouden de verzorgers doen. Wij even wachten op hun want zij waren nog met iets anders bezig. Ineens kwam er een muis hard uit die kamer gelopen. Wij beginnen ineens mega hard te gillen en springen zo bovenop het bed die buiten stond om schoongemaakt te worden. Tot overmaat van ramp loopt die muis heel hard tegen een emmer aan. Gaat erom heen en wil in een gat kruipen maar past er niet in... en wij maar gillen en gillen en de lepra mannen en verzorgers maar lachen om ons...ha ha ha.....dat we op een bed sprongen voor een muis en moesten gillen.

Trouwens bij de buren gaat het orgelspel nog steeds door. Nu zijn het kerstliederen en het gaat ook nog steeds vals.... ha ha ha.....

We zijn naar huis geweest om te eten en gaan nu de nieuwe matrassen in de bedden leggen. Alle matrassen worden gemerkt en het plastic blijft erom heen zitten ivm evt ongelukjes. Ohohoh wat waren de mannen blij! Och dee oude waren ook helemaal stuk. De nieuwe zijn 2 keer zo dik dus hopelijk kunnen ze er even mee vooruit. Er is 1 man waarvoor we geen matras hebben. Deze man ligt op de grond en heeft een matras nodig met een sky hoes erom heen. Bij de opslag waar wij onze matrassen even hadden neergelegd zagen wij toevallig nog zo'n matrasje liggen. We gaan maar eens even kijken wat we daarmee kunnen....

De mannenkamers hebben wij schoongemaakt en de vrouwen willen zelf hun eigen kamers doen. Een van de dames had geen matras meer. Sr Filemo vond dit raar en begon weer in het Ugandees te praten. Dat ging naar ons idee hard........Jij krijgt geen matras zei Sr Filemo. Eerst je ouwde terug. Sr Filemo legde ons uit. Een van de dames had vanmorgen haar oude matras verkocht omdat ze toch een nieuwe zou krijgen, maar Sr Filemo vond dat niet gepast. De matras die de vrouw verkocht heeft heeft zij ook gekregen en die willen we nu weer aan andere mensen geven die die matras bv kleiner kunnen maken voor hun kind.

Het best te begrijpen. Mensen hebben niets en grijpen elke kans aan om toch iets geld bij elkaar te sprokkelen.

Dus de matrassen werden uitgedeeld bij de vrouwen en wij wisten niet goed wie die dame was die haar oude matras had verkocht. En wij geven gewoon iedereen een matras. Die dame was zo blij! Maar wat schetst onze verbazing.....Sr Filemo haalt zo het matras bij haar uit bed en zegt: waar is de oude matras? Sr Filemo zegt aan de oude dame: eerst die oude matras terug dan pas krijg je een nieuwe. Vanavond gaat Sr Filemo nog even bij haar langs om te kijken of ze het oude matras alweer terug is.

Ook bij de dames is er een dame die een matras nodig heeft met een sky hoes er omheen.

Alle leprapatienten hebben ook een deken gehad een een soort sprei van klein formaat.

Zo alles is klaar. Sr Filemo wil ons nog even spreken. Ze zegt het super te vinden dat we geholpen hebben met het schoonmaken. En zegt ze: ik wil graag mijn kantoortje dichter bij de lepra patienten hebben zodat zij voor hen makkelijker te bereiken is als er iets is. Ze wil het graag deze week realiseren zodat wij haar kunnen helpen met schoonmaken en inrichten. Sr Rosemarie zou er over nadenken maar Sr Filemo heeft hier nog geen antwoord op gehad.

Wij met ons drieeen naar Sr Rosemarie en voorgelegd dat Sr Filemo graag een kantoortje dichter bij de leprapatienten wil en dat wij haar willen helpen hiermee. En dan met name met schoonmaken enzo. Sr Rosemarie kijkt en kijkt.... oke zei ze we kijken er morgen verder naar. En dan naar de ruimte die je in gedachten hebt. Dan kunnen jullie dat van de week samen doen. En ach NU WE ER TOCH ZIJN...(ha ha ha)........we hebben twee matrassen over. Die willen we heel graag ruilen met 2 matrassen met sky erom heen. Sr Rosemarie begint te lachen en zegt: wat willen jullie????? Ja ja onderhandelen, ruilen. Ook hier denkt ze over na. Het zijn matrassen die in het ziekenhuis ook op het terein gebruikt worden voor Aids patienten en dan weet ze niet goed of dat wel kan. Haar rechterhand Fred knikt en zegt dat het mogelijk is. We ruilen gewoon want dan hebben alle mensen van het lepra ziekenhuis een nieuw matras. Ook die mensen die een matras nodig hebben met sky anders zou het niet eerlijk zijn.

Zo dat hebben we weer mooi voorelkaar. Iedereen weer gelukkig.

Vanavond even lekkerop de veranda gezeten en deze hele ervaring eens even laten zakken. Wat een dag wat een dag ha ha ha...

Morgen gaan we even een bezoekje brengen aan het ziekenhuis. We hebben nog verbandspullen voor hen en een bloeddrukmeter....

Allemaal liefs,

Grace en Petralien