zondag 16 oktober

Zondag 16 oktober.

Vandaag afgesproken met Sr Rosemarie dat we met haar naar de kerk zullen gaan. We spreken af om kwart over 8 te vertrekken want om 9 uur begint de kerk. Je raadt het bijna al of niet......jaaaaaa......ze was niet optijd ha ha ha ha.... Ze kwam tegen half 9 aangereden. Reed de auto op het pad en stapte uit om ons een goedemorgen te wensen en excuseerde zich dat ze te laat was... ( ha ha ha)

Maar goed we stappen met ons 4ren in de auto want Fred, haar rechterhand ging ook mee. Sr Rosemarie kijkt alleen in de rechterspiegel ( het stuur zit hier aan de andere kant dan bij ons) en je kunt het al bijna raden wat er gebeurde. Ze rijdt zo regelrecht met de linkerkant in de struiken. Oeps zei ze, ha ha ha... nou wij moesten ons inhouden natuurlijk om niet mega hard te gaan lachen.

Onderweg leggen we haar uit hoe het bij ons in de kerk gaat. We vertellen dat het in elke kerk anders gaat en wat de verschillen zijn. Ook hebben we tussen neus en lippen door verteld dat er op zondag bijna niet gewerkt word in Nederland een aantal zaken zoals de zorg uitgezonderd dan. Sr Rosemarie snapt het en moet er om lachen. Vervolgens bedenkt zij zich niets en stopt ineens bij een vrouw die op het land aan het werk is. Ze vraagt hoe het met haar gaat en ze verteld dat je in Holland niet op zondag mag werken dus zegt ze wil je er voor onze hollandse vrienden nu mee stoppen......ha ha ha... ze ligt zelf helemaal in een deuk en wij natuurlijk ook.

Aangekomen in Jinja neemt ze ons mee naar een katholieke kerk. We komen er om half 10 aan dus veel te laat maar maakt niets uit. We lopen naar binnen en de mensen schuiven op in de bank en wij schuiven er bij in. Grace en ik kijken elkaar nog eens aan zo van ja het kan niet anders. Telaat ons ophalen.......onderweg nog even uitgebreid een babbeltje maken.........ha ha ha... nou ja niet erg denken we dan want we beginnen er aan te wennen.

Na de kerkdienst heeft Sr Rosemarie ons naar de beroemde watervallen gereden. Prachtig, echt prachtig!! Dat kun je niet omschrijven. Naar ons idee een hele mooie plek om te vliegvissen... ha ha ha ha..... De watervallen zijn erg hoog en de stroming is mega snel. Dit is ook de plek waar kinderen je geld vragen. Dan gaan ze voor jou op een jerrycan van de waterval af.........pffff levensgevaarlijk!

Morgen gaan we de kamers van de patienten schoonmaken en we hebben nog het eea nodig zoals borstels, schrobbers, emmers, schoonmaakmiddel en andere boodschappen die we nog nodig hebben voor onszelf. Dat gekocht en daarna nog even naar de markt fruit halen voor de leprapatienten. Dat was echt erg om te zien daar. Een grote berg met afval van groente en fruit bij elkaar geveegt en hier moesten we langsheen lopen. Allemaal vliegen en ander ongedierte. Omdat wij erbij waren wou die man van het fruit mega veel geld hebben. Sr Rosemarie zegt tegen hem: dat vraag je normaal ook niet maar omdat Ge en Pie het zijn moeten zij ineens meer betalen? Niets ervan zei ze. Ge en Pie betalen wat ik normaal ook betaal. Weer moesten wij lachen, want Sr Rosemarie is een grappige schattige vrouw en als ze zaken doet dan is ze zo anders en mensen vliegen voor haar... dus wij lagen weer in een deuk. Eenmaal de auto weer gestart gaat Sr Rosemarie in de achteruit. Ze kijkt wederom alleen in haar rechterspiegel en ineens een getoeter achterons. Ze had een auto niet zien staan......ha ha ha.......en knalde er bijna tegen op. We zijn wel tot de ontdekking gekomen dat haar linkerkant spiegel een zwakke kant is.... ha ha ha

Tegen 16.00 uur waren we thuis. Bij het boodschappen doen hebben we ook broden gekocht voor de sloppenwijk hier nog geen km vandaan. Wij met het brood onder de arm richting de sloppenwijk. Als de kinderen je zien aankomen lopen ze hard op je af. En hoe slim ze zijn.........ze pakken 1 stuk aan houden het op de rug en dan vragen ze met de andere hand ook. Dus het is goed opletten dat iedereen wel wat krijgt. Pfff wat een gedruk en getrek om een stukje brood te krijgen. Op een gegeven moment komt er een man met een bord in de hand op ons aflopen. Hierop heeft hij een bruin prutje liggen. Het lijken wel 2 pannenkoeken. Grace en ik kijken elkaar aan en vrezen beiden het ergste.......ha ha ha.......nee dat hoef ik echt niet. Mijn raderen draaien want nee zeggen kan ook niet maar wat nu????? Hij wijst naar zijn bord en wij doen gewoon net of we het niet begrijpen. We leggen 2 snee brood bij het bord op en geven dan de kinderen verder het brood. Pfffff daar kwamen we geschikt vanaf.... ha ha ha....

Het brood was uitgedeeld en wij weer terug naar huis. Eerst liepen 4 kinderen met ons mee en toen......ohohoh ineens waren het er wel 20 die achter ons aan liepen. We zeiden tegen elkaar: ze moeten zo wel terug, want als ze met ons meelopen tot aan ons huisje dan weten ze precies waar wij zitten en dan ben ik bang dat het niet goed komt. Bij de eerst volgende bocht zeggen we dat ze naar huis moeten. Uitgelegd dat ze moesten gaan, maar nee hoor ze bleven meelopen. Bij de splitsing aangekomen hebben we ons omgedraaid en weer gezegt dat ze naar huis moesten. Dat we van de week zeker nog een paar keer terug zouden komen. We vonden het best wel wreed maar het kan niet anders. En ja hoor toen begonnen ze te zwaaien en riepen bay bay.

Zo alweer een dag voorbij. Tjee wat gaat het snel.
Morgen gaan we met Sr Filemo de kamers van de leprapatienten uitsoppen. Erg benieuwd wat die dag ons gaat brengen. Afwachten maar...


Groetjes

Petralien en Grace.