woensdag 12 oktober

Woensdag 12 Oktober.

Hallo Allemaal.

Vandaag hebben we afgesproken tegen 9.15 uur in het lepraziekenhuis te zijn. We willen wat mensen gaan douchen en met een aantal mensen gaan wandelen over het terrein.

Vanmorgen hebben we als ontbijt een annanas gegeten. Deze zijn hier in overvloed en zo zo lekker en zoet en sappig. Daarna nog even een handwasje gedaan en tegen 9.15 uur naar het leprazieknhuis gelopen met een fles douche schuim ha ha ha...

Bij het ziekenhuis aangekomen hebben we aan de zusters gevraagt of ze aan de patienten widen vragen wie er graag onder de douche wou. Ze spraken wat samen wat wij natuurlijk niet kunnen verstaan... ha ha ha..... Een paar lepra patienten gingen naar hun kamer en het duurde en het duurde en op een gegeven moment hebben we maar gevraagt wie er nu onder de douche wou. Ineens kwamen er uit 4 kamertjes een teil met vies wasgoed. Die werd voort gedrukt door een patient. Al kruipend over de grond. We moesten wel lachen want we bedoelden douchen maar natuurlijk wilden we de was ook wel doen. Geen probleem.

We kwamen er eigenlijk achter dat deze mensen nooit onder de douche gaan. Dit zijn ze niet gewent en vinden het schijnbaar raar. Eerst maar eens even een sopje maken met het douche schuim en ze laten ruiken. Stukje bij beetje kwamen ze kruipend naar de douche ( een betonnen hokje van 1 m bij 1 m). Er stond een patient in dit hokje en toen heeft Grace haar kans gegrepen. Ze liep er naar toe en ging er bij staan en begon eerst 1 arm van deze dame te wassen. Hierna begon ze er aan te ruiken en ja.... daar kwam arm 2. Hier rook ze ook weer aan en waauw... ook nog maar een been.... geweldig...... Deze dame was dus over haar angst heengestapt en wou het proberen. Nadat ze haar armen en been had laten wassen ( het andere been hoefde overgens niet want daar zat een prothese aan) begon ze hard te lachen en te schreeuwen en te roepen. Vervolgens kwam er een andere dame hard aanlopen die ook een been prothese heeft en een joekel van een bril op. Die loopt naar de douche voorbij Grace en die liet ook beide armen doen. Ze gaf mij de bril die ik moest poetsen. Grace moest haar been nog doen en vervolgens stak ze haar hoofd ook onder de douche. Dit is mischien de kans om haar helemaal onder de douche te doen, maar dat ging deze dame te ver..... armen, been en het hoofd prima maar verder niet.

Eigenlijk ook best logisch als je niet gewend bent om te douchen. Terwijl dat voor ons allemaal heel normaal is. De angst kunnen we ons ook heel goed voorstellen.

Later hier nog met de hoofdzuster van het lepra ziekenhuis over gesproken. Ze was er heel erg blij mee dat in elk geval armen en benen onder de douche gingen. Nu hopen dat het wordt doorgezet en dat dit vaker gedaan wordt. En dan zo langzaam verder tot helemaal douchen. Maar of dat lukt betwijfelen wij eigenlijk want als iemand het niet wil dan houd het op.

En daar gingen we met al dat wasgoed. Alles met de hand gewassen want wat waren die dekens vies. Wassen, spoelen en wringen..... ha ha ha....en over een muur heen hangen te drogen.

Eenmaal klaar alles weer opgeruimd en afgesproken dat we tegen 15.00 uur weer terug zouden komen met wat lekker fruit.

Tegen 11.45 uur naar het huis van de mannen gelopen. Hier gevraagt wie er een ommetje wilde maken. Een man die in bed lag wilde dat graag. We hebben hem samen van bed afgetild. Een hand onder de oksel en een arm onder de benen. Voordat die man ook maar iets kon denken zat hij al in de rolstoel. De verzorgers keken ons aan van nou hoe doen jullie dat nou?? ha ha ha.... Ook gevraagt of er een ander mannetje mee wou lopen. Ik denk dat hij ongeveer 1 meter 40 was... ha ha ha.... hele kleine voetjes en stompjes van handen. Daar gingen we. Een de rolstoel drukken en de ander het kleine manneke aan de arm. Na een poosje lopen hebben we hun een sultana gegeven. Heerlijk vonden ze het. We welden naar het vicoria meer lopen, maar vlak voordat we er waren kwam er een man op de fiets aan. Een van ons moest mee. Ze hadden het water voor ons gemaakt maar alle kranen stonden open dus ook die van de douche....ha ha ha... Daar stroomde het water heel hard uit.... ha ha ha....Grace mee met de man om de kranen dicht te draaien en ik heb de lepra mannen terug gebracht. Ze vonden de wandeling heerlijk. Dus kunnen we dat deze week zeker vaker doen.

Tegen 13.00 uur waren we weer thuis en hebben we eerst onze eigen was maar eens even gedaan. Dit gaat overgens best goed met een paar bakken water en wat zeep erin. We hebben een waslijntje gespannen aan de zijkant van het huis en de was opgehangen. De was is ook zo droog.

Tegen 15.00 uur zijn we weer naar het lepra ziekenhuis gegaan met een verse ananas en een tros bananen. De mannen kregen de bananen en de vrouwen de annanas. Ze deden de mond los en wij moesten het stukje voor stukje in hun mond stoppen en dan konden zij met hun stompjes van handen de ananas verder in de mond stoppen. Ze vonden het zo lekker en dan zijn ze zo ontzettend dankbaar. Heerlijk om te doen!!

Later kwam er een groep artsen in opleiding bij de lepradames langs. Zij vroegen de patienten van alles Over hun ziekte en wat dat voor invloed had gehad op hun leven. Een van de dames vertelde dat als ze niet hier was gekomen dat ze dan allang was overleden. Ze dachten, vertelde ze dat ze een kwade geest was. Als ik hier niet in buluba was gekomen had ik mijzelf iets aangedaan want ik had een vreselijk leven. En zo is het eigenlijk bij elke patient gegaan. Sommigen zitten al 60 jaar in het lepraziekenhuis.

Tegen 17.00 uur zijn we weer naar huis gelopen en liepen we de hoofdzuster van het lepraziekenhuis nog tegen het lijf. Ze wil graag dat wij kijken welke veranderingen er eventueel kunnen worden doorgevoerd. Aan het eind van ons verblijf wil ze nog graag een gesprek met ons en dingen evalueren. Hier staan wij natuurlijk voor open.

Eenmaal thuis heeft Grace heerlijke spaghetti gekookt en samen opgegeten op de veranda. En toen jawel.... eens even onder de douche. Dit hadden we namelijk de laatste 3 dagen niet gedaan ha ha ha....Douche aan en onder een ijskoude straal. Ach het is alsof je adem wordt afgesneden maar oh zo fijn... ha ha ha..... en nee we missen het bad nog niet..... ha ha ha ha....

Zo tijd voor een lekker bakkie koffie. We zitten net en wie komt daar aan gelopen in een wit gewaad.....Sister Rosemarie. Ze wil even kijken of alles goed met ons gaat en of we blij zijn met de douche / wc en de kranen die het doen. Ohoh natuurlijk zijn we er erg blij mee!!! We hebben we haar een cup a soup gegeven chineese tomaat. Ze vond het heerlijk en vroeg of we het zelf hadden gekookt. Prachtig he..... Ik wil wedden dat ze morgenavond weer komt. Of voor soep of voor een cappuccino.... ha ha ha.....

Morgen worden we om 10.00 uur door haar opgehaald. Dan gaan we samen naar Jinja om matrassen te kopen en om boodschappen te doen. We hebben afgesproken dat we eerst alle kamertjes willen schoonmaken en dan de nieuwe matrassen erin willen doen. Dit gaat het weekend gebeuren.

Al met al zijn we al weer heel wat ervaringen rijker.

Internet is overgens zeer traag. Mailtjes kunnen we niet beantwoorden. Wel hebben we al wat lieve mailtjes gelezen. Dank daarvoor. Hopelijk blijft het ons lukken om wat te mailen en op de waarbenjij te zetten, maar niets is hier gegarandeerd. Ook dit niet.... ha ha ha....



Allemaal de lieve groetjes....

GR en PE