zaterdag 15 oktober

Zaterdag 15 oktober.

Vanmorgen tegen 7.00 uur opgestaan. Even opgefrist, want we gaan vanmorgen bij een aantal leprapatienten de kamer schoonmaken en dan krijgen ze ook een nieuwe matras. We lopen tegen 9.00 uur richting het lepraziekenhuis en hopen daar Zr Filemo te treffen. Maar geen Zr Filemo. Dat komt weer door geen duidelijke afspraken zijn we bang. We lopen naar binnen en vragen aan de patienten of we iets voor ze kunnen doen en hopen dan dat Zr Filemo dan ondertussen wel zal komen.

Een van de dames wil graag dat we haar kleding gingen wassen. De rolstoel gehaald om hier de bak met water op te zetten en daar gingen we. Grace sopte de kleding en ik zorgde voor het schone water. Tijdens het wassen komt er een groep kinderen aangelopen en als ik naar ze toe loop lopen ze heel hard weg. Ik zei nou ja zeg... ha ha ha.... dus ik loop er achter aan en ze beginnen steeds harder te lopen ha ha ha.... Ik dacht eerst omdat ik wit ben... ha ha ha.....maar later toen we weer bezig waren met de kleding kwamen ze aanlopen. Zij praten wat met ons en op een gegeven moment begonnen ze een liedje te zingen. Erg leuk om te zien. Ze gingen er op een gegeven moment bij dansen. Ineens zien ze de tatoo die Grace op haar onderarm heeft zitten. Dat zijn de 2 eerste letters van haar naam. Dat hebben ze nog nooit gezien. Zij wrijven er overheen en willen het pakken en zeggen dat zij dit ook willen. Uitgelegd dat dat niet zomaar kan en hoe een tatoo gezet word. Op een gegeven moment vroegen ze of wij ons zelf wel eens wasten. We keken elkaar aan en we ruiken beiden tegelijkertijd onder onze oksel. Euhhhhhhh..... geuren we dan? We snappen het niet, want ze ruiken zelf zo vinden wij. Maar misschien zijn zij andere geuren niet gewent? We weten het niet, maar vinden het eigenlijk best grappig want inderdaad wij doen het met wat we hebben en dat zijn de verfrissingsdoekjes.

Zo alles voor de dame in kwestie is gewassen. We vragen haar of we het op moeten hangen. De was gooien ze overigens over alles heen waar maar was aan kan hangen. Een muur of een stuik of op het gras. De dame geeft aan dat ze alle was wil en dat het nog niet klaar is. Wat schets onze verbazing ha ha ha.... alles wat wij gedaan hebben doet zij met haar stompjes gewoon weer over... ha ha ha... we doen het dus in haar ogen niet goed genoeg.
We moeten ook wel toegeven dat het een hele kunst is om hun de kleding te zien wassen in een bakje water.
Maar goed nog geen Sr Filemo. We hebben gevraagd of we verder nog iets kunnen doen. Maar nee dat is niet nodig. Het is voor ons best moeilijk om iets voor hun te betekenen. Deze patienten hebben een bepaalde levensstijl en structuur waar niet zomaar van afgeweken wordt. We besluiten om naar huis te gaan en om thuis nog een wasje te gaan doen.

Onderweg komen we Sr Filemo tegen in haar uniform. Een heel groot t-shirt erover heen en teenslippers aan. Die was dus klaar om te gaan soppen, ha ha ha, maar ja,.... we overlegden waar de matrassen waren en dat wist zij niet. Tja dan houd het op. Verdere afspraken maken we hierover nog zeiden we. Oh zei ze ik ga me omkleden en we gaan nu boodschappen doen. Ik zal Sr Rosemarie dat wel even zeggen want we wachten nu niet tot 14.00 uur. En ja dat is natuurlijk ook goed.

Dus daar komen Fred, Sr Rosemarie en Filemo aangereden en wij erbij in. Op weg naar Jinja. We moeten wel zo lachen om die rijstijl van Sr Rosemarie. Geweldig.Ze hobbelt alle kanten op We rijden nu door een sluipweggetje en inderdaad allemaal van die lemen hutjes. Het lijkt wel Groeten uit de Rimboe. Erg bijzonder om dit te zien.

Eenmaal in Jinja aangekomen kijken we eerst wat in de winkeltjes. We komen ook weer voorbij de dame waar we sigaretten hebben gekocht en die roept en joelt ons vriendelijk goedendag... toch wel leuk, ha ha ha... ze herkent ons gek he?? Ineens zijn we Sr Rosemarie kwijt. Ze is een winkel ingelopen om naar een gasfornuisje te kijken. We vragen haar wat ze er mee wil. Ze vertelt dat zij zicherg ongerust maakt dat wij geen stroom hebben en zo geen eten kunnen koken. Ze wil er eentje kopen. Wij besluiten om er zelf 1tje te kopen met gasfles aansluiting enzo enzo zodat wij hem eerst kunnen gebuiken en als wij weggaan dan kan de gaspit naar de lepramensen. Dat is wel een heel goed plan.

Even samen geluncht enboodschappen gedaan. Nu moeten de matrassen nog gehaald. Deze in de laadbak geladen en tijdens het inladen zijn wij samen met Sr Filemo wezen kijken naar drinkbekers en jerrycans voor de leprapatienten. Deze niet kunnen vinden. We denken dat we daarvoor naar Kampala moeten.

Eenmaal terug instaleren ze het gasfornuis voor ons en is er tot onze verbazing ook weer stroom.

Zr Filemo wil maandag graag beginnen met het soppen van de kamers want dan zijn alle matrassen er. We vragen hoelaat dan? Zij kijkt ons aan en zegt dat ze dat nog niet precies weet. Wij leren snel... ha ha ha... en zeggen dat we duidelijke afspraken willen maken want dat zijn we zo gewent. En als je dit niet op die manier doet dan komt er niets van, ha ha ha... Zr Filemo kijkt ons aan en zegt... 11.00 uur... is dat oke?? We stemmen ermee in.

Ze hebben hier op het terein een kerk en natuurlijk ook kerkdiensten. We vragen hoelaat de kerkdienst morgen begint en hoelaat deze is afgelopen. 2 uur gaat dit duren. Dat is voor ons oke maar..........Sr Rosemarie heeft een ander idee. Ze wil ons meenemen naar een dienst in Jinja en wil ons daarna meenemen naar de waterval. Stom van ons want we hebben geen tijd afgesproken. Dus we zijn benieuwd of dit ha ha ha ... goed komt....

Hartelijke Groet,

Pe en Gr....