Deze had voor het vorige verslag moeten komen

maandag 10 oktoberber. OVERDAG

Vandaag is de dag dat we gaan kennis maken met de leprapatienten.

Vanmorgen om half 7 opgestaan en samen ontbeten met de vrijwilligers van een tandartsenproject ook van stichting HUG.

Samen onderweg naar het Sint francis ziekenhuis waar ook het lepra ziekenhuis zit, onderweg hebben we wat van de cultuur gezien. Veel brommers, rokende autos, vrouwen die met jerrycans water of een bos hout op hun hoofd lopen langs de kant van de weg. Kinderen alleen een shirtje aan en in de blote billen. Bijna alle mensen hebben ook een onaangename lichaamsgeur bij zich......zweet en muffig.

Onderweg in Jinja hebben we samen met de hele groep gelunched. Spagetti met saus en kaas en het vlees hebben we maar laten zitten. Hierna in de suppermarkt boodschappen gedaan voor de hele wee. Dat is overgens ook een hele ervaring is op zich. Alle boodschappen in de winkel zitten onder het rode stof. Een mannetje die met je afrekend rekent alles uit op een rekenmachine en tussendoor helpt de beste man ook nog anderen. Als je zelf niet bijdehand genoeg bent dan kruipen er gewoon ook nog wat mensen voor, maar dat gebeurt maar 1 keer.

Van Jinja op weg naar Baluba. Hier ontmoeten we Sister Rosemarie. Na een kort gesprekje laat ze onze slaapplaats zien. Dit is vlak naast de administratie. Komende tijd zullen wij hier met ons 2en verblijven.

De koffers met kleding - het speelgoed en de andere spulletjes gingen we smiddags uitdelen. Eerst naar een sloppenwijkje. De kinderen zagen ons al aankomen en er kwamen er een paar op ons af lopen. Ineens komen er overal kinderen vandaan. In t-shirts en blote billen of helemaal naakt. Allemaal kinderhandjes omhoog......ze willen allemaal graag iets van ons krijgen.

Hierna kennis gemaakt in het lepraziekenhuis met de zusters en met de patienten zelf. Mensen die op de knieen schuiven. Bijna niemand heeft vingers of tenen. Er zijn er ook een aantal bij die blind zijn. De patienten verblijven in een ruimte van ongeveer 2 bij 3. Hierin staat een bed - een stoel en in de hoek staat een emmertje / bordje / kleine jarrycan... dat is alles. Alle slaapkamers hebben ze ons laten zien totdat we bij de laatste kamer aan kwamen. Hier lag een vrouw van 63 jaar op de grond. Ze had haar heup gebroken. Ze lag naakt en had een klein kleedje over de romp heen liggen en een onderlegger onder haar billen. Deze dame is terminaal. Bah dit vonden we erg om te zien. Andere leprapatienten liepen elke keer naar haar toe en riepen dan wat naar haar en wreven over haar hand of gezicht. Dus ook voor zover mogelijk zorgzaam voor elkaar.
Voor elke patient hadden we een brood - jam en een kuipje boter. Oh oh oh wat waren ze er blij mee. Natuurlijk hebben we meteen rondgekeken wat deze mensen eventueel nodig zouden hebben en we zijn eruit. Ze krijgen matrassen in bed van het geld dat iedereen heeft gedoneerd. Afspraken hierover maken we morgen.
Na bij het lepraziekenhuis te zijn uitgezwaaid door de patienten zijn we naar de kraamafdeling gegaan om kinderkleertjes uit te delen. De moeders blijven altijd bij hun kind om deze zelf te kunnen voeden. Moeders en kinderen vonden het prachtig dat we kwamen. De moeders lieten trots hun kind zien.

HIerna zijn we naar het huisje gegaan en hebben samen gegeten.

Word vervolgt in een volgende pagina anders wordt het te lang......