Presentatie
Door: Petralien
Blijf op de hoogte en volg Petralien en Grace
16 Mei 2011 | Oeganda, Buluba
Zo bijgekomen van de injecties en een neiuwe weg ingeslagen, proberen zoveel mogelijk geld bij elkaar te krijgen.
Op naar een groepje dames, Tegen kwart over 8 savonds hadden we afgesproken langs te komen, toch wel eng hoor.
Wij zijn idd niet op onze mond gevallen ha ha ha, maar voor een groep spreken is niet onze hobby.
Maar goed, op de laptop hadden we een aantal fotos op rij gezet en waar we een verhaaltje bij konden vertellen.
Een beetje samen overlegt wie er wat zou vertellen, ja kijk wij dacht houd het simpel begin bij het begin en dan komt het eind vanzelf. ha ha ha...als alles nou eens zo simpel was.
Tegen kwart voor 8 vertrokken.
Eenmaal aangekomen, kijken we naar binnen, oke, toch meer dames dan verwacht, ons hart kon je bijna horen kloppen en sloeg nog net niet over.. ha ha ha....
Kom op zeiden we geen weg meer terug, dus deur open, we groeten de dames en voor we het wisten zaten we voor de groep dames in het lokaal.
We dachten het kan wel zo, we praten dan gewoon wat harder en dan lukt het wel, nee nee, het moest door een microfoon, wat? ja door een microfoon, nou ook dit was weer een nieuwe ervaring ha ha ha...toch wel een raar ding ha ha ha een microfoon.
Het ging best goed, en als je een zin hebt gezegt dan komt de rest vanzelf ha ha ha....
de dames waren dol enthousiast over ons verhaal en wat we allemaal wel niet gingen doen.
Op naar 9 juni dan weer een gesprek met de stichting.
Op naar een groepje dames, Tegen kwart over 8 savonds hadden we afgesproken langs te komen, toch wel eng hoor.
Wij zijn idd niet op onze mond gevallen ha ha ha, maar voor een groep spreken is niet onze hobby.
Maar goed, op de laptop hadden we een aantal fotos op rij gezet en waar we een verhaaltje bij konden vertellen.
Een beetje samen overlegt wie er wat zou vertellen, ja kijk wij dacht houd het simpel begin bij het begin en dan komt het eind vanzelf. ha ha ha...als alles nou eens zo simpel was.
Tegen kwart voor 8 vertrokken.
Eenmaal aangekomen, kijken we naar binnen, oke, toch meer dames dan verwacht, ons hart kon je bijna horen kloppen en sloeg nog net niet over.. ha ha ha....
Kom op zeiden we geen weg meer terug, dus deur open, we groeten de dames en voor we het wisten zaten we voor de groep dames in het lokaal.
We dachten het kan wel zo, we praten dan gewoon wat harder en dan lukt het wel, nee nee, het moest door een microfoon, wat? ja door een microfoon, nou ook dit was weer een nieuwe ervaring ha ha ha...toch wel een raar ding ha ha ha een microfoon.
Het ging best goed, en als je een zin hebt gezegt dan komt de rest vanzelf ha ha ha....
de dames waren dol enthousiast over ons verhaal en wat we allemaal wel niet gingen doen.
Op naar 9 juni dan weer een gesprek met de stichting.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley