dinsdag 25 oktober
Door: Petralien
Blijf op de hoogte en volg Petralien en Grace
26 Oktober 2011 | Oeganda, Buluba
Dinsdag 25 oktober
Vandaag gaan we om 10 uur richting Kampala. Het is de bedoeling om achter op de bromfiets te gaan. De bodaboda noemen ze dat geloof ik. Ik hield mijn hart vast want ik vind het gevaarlijk....ha ha ha...en daarna gingen we met een matatoe ( taxibusje). Die matatoe stopt om iedereen erbij in te laten en voordat je het weet zit je als een sardientje in een blik. Nou dat leek mij ook niet echt....ha ha ha...maar goed je moet alles geprobeerd hebben dus dit dan ook maar....ha ha ha....
Wij beginnen te lopen langs de kant van de weg. Tot onze grote opluchting stopt er een taxibusje en die heeft ons zonder te stoppen naar Kampala gebracht. Gelukkig geen matatoe en geen bodaboda. Gelukkig gelukkig pfff.
Eenmaal in de taxi komen we in een verkeers opstopping te staan....ha ha ha....relax......we komen er wel. Er is genoeg te zien. Allemaal mensen die langs de auto lopen om spulletjes te verkopen zoals de krant, een electrische vliegenmepper, een meetlint. Je kunt het zo gek niet bedenken. Grappig om te zien. Ineens wordt een van de ramen losgetrokken. Grace zit aan die kant en drie kinderkopjes komen naar binnen. Ze willen eten of drinken van ons maar dat hebben we niet. Dan vragen ze om geld. Erg vervelend maar als je er een wat geeft dan houdt het gewoon niet op. Dus tassies goed vasthouden want die handjes zijn snel. Ze aaien Anita even over de rug en blijven vragen. Toen ze doorkregen dat ze echt niets kregen begonnen ze Grace te knijpen. Een kind begon eerst over de arm te aaien en ineens te krabben. Ook begon er een te schelden en de reactie daarop..........je kunt wel raden wie.....ha ha ha.....We hebben toen snel het raam dichtgeklapt. Wat een toestand. De arm was gelukkig niet stuk maar wel even watt desinfectant gedaan. Tjonge jonge hadden wij weer.
Eenmaal uit de taxi zijn we een eindje gaan gelopen. Ze zeiden dat we echt het taxipark moesten zien. Maar ja daar moest je een weg voor oversteken. Eerste stukje ging goed. Toen kwamen we op de weghelft waar taxi's bijna tegen elkaar aanstonden en daar moesten wij tussendoor lopen. Staan we met ons 2 tussen 2 taxibusjes in waar we net doorheen konden en geeft er eentje gas. Wij beginnen met ons tweeen te roepen en op het busje te slaan. Die man had volgens hem niet in de gaten dat wij er tussen stonden terwijl we hem bijna recht in het gezicht aankeken en ja.... Zo klein ben ik nu ook weer niet dus over het hoofd zien is onzin. Alhoewel......ik ben wit en die busjes ook dus.....ha ha ha.....
Eenmaal goed aan de andere kant van de weg gekomen konden we over het taxipark heenkijken. Ik weet niet hoeveel er wel niet stonden. Ik heb ze niet geteld want het leken er wel 1000.....ha ha ha.....Hutje mutje niet te geloven. We zijn doorgelopen naar een winkelstraat. Allemaal winkeltjes met van alles en nog wat. Zij we langs het parlementsgebouw gelopen en toen naar een plein met allemaal souvenierswinkeltjes. Erg mooi om te zien en natuurlijk wat gekocht.....ha ha ha....
's Avonds zijn we samen met Anita en Gerrit uit eten geweest. Dat was omdat ze 37 jaar getrouwd waren. Een erg gezellig stel en we hebben veel met hun gelachen.
Het is weer tijd om naar bed te gaan. 21.00 uur om precies te zijn. Tegen half 1 wordt ik wakker gemaakt door Grace. Ze zegt: hey pe ik hoor wat buiten!!! Luister nou zei Grace. Ik hoor muziek. En ja hoor het was muziek heel dicht bij het raam. Grace zei ik ga niet kijken. Jasses. Dus ik stap uit bed (in mijn met kant afgezette satijen nachtpon)....ha ha ha wast maar waar en kijk met 1 oog door het kiertje van de gordijnen. Ik schrik me een hoedje. Gloeiende gloeiende een hoofd voor het raam! Ik kijk nog eens goed met mijn ene oog en zie een hand met hierin een mobiel. Er bivakeert gewoon een man op een stoel voor ons slaapkamer raam. Tja wat nu??? Eerst zijn we heel stil en overleggen fluisterend wat gaan we doen. Ik controleer nog eens even de ramen en de deur of die wel goed dicht zitten. Er zitten tralies voor het raam dus die vent kan niet binnen komen. Ik had besloten wanneer hij een raam in slaat dan trek ik hem mega hard aan zijn arm en draai hem om. Verder als met een arm kan hij niet komen ivm de tralies dus kom maar op.
We gaan maar weer eens liggen maar blijven de radio horen. Ineens wordt het stil. We gaan maar weer uit bed om te kijken wat er gebeurt. Weer met het ene oog door het kiertje van de gordijnen loeren en nog steeds zit hij daar. Wat raar...wat raar....wat moet dat toch. Wij weer terug naar bed....weer overlegt...We besloten geluid te maken want kom nou toch. En wij hoesten en lachen en licht aan en licht uit. Maar nee de radio bleven we horen en die vent bleef zitten.
Toen ineens bedachten we dat het misschien een bewaker zou kunnen zijn.Omdat hij toen we geluid maakten hij gewoon bleefzitten. We dachten ach laat maar gaan. Als hij slechte dingen in het zin zou hebben dan was dat allang gebeurd. Ineens hoorden we de stoel schuiven en de muziek was weg.....
pfff daar zijn we geschikt van afgekomen....ha ha ha.....Morgen maar eens even informeren bij Gerrit en Anita wat dit nou toch was.
Dikke zoen,
Pelien en Grace
Vandaag gaan we om 10 uur richting Kampala. Het is de bedoeling om achter op de bromfiets te gaan. De bodaboda noemen ze dat geloof ik. Ik hield mijn hart vast want ik vind het gevaarlijk....ha ha ha...en daarna gingen we met een matatoe ( taxibusje). Die matatoe stopt om iedereen erbij in te laten en voordat je het weet zit je als een sardientje in een blik. Nou dat leek mij ook niet echt....ha ha ha...maar goed je moet alles geprobeerd hebben dus dit dan ook maar....ha ha ha....
Wij beginnen te lopen langs de kant van de weg. Tot onze grote opluchting stopt er een taxibusje en die heeft ons zonder te stoppen naar Kampala gebracht. Gelukkig geen matatoe en geen bodaboda. Gelukkig gelukkig pfff.
Eenmaal in de taxi komen we in een verkeers opstopping te staan....ha ha ha....relax......we komen er wel. Er is genoeg te zien. Allemaal mensen die langs de auto lopen om spulletjes te verkopen zoals de krant, een electrische vliegenmepper, een meetlint. Je kunt het zo gek niet bedenken. Grappig om te zien. Ineens wordt een van de ramen losgetrokken. Grace zit aan die kant en drie kinderkopjes komen naar binnen. Ze willen eten of drinken van ons maar dat hebben we niet. Dan vragen ze om geld. Erg vervelend maar als je er een wat geeft dan houdt het gewoon niet op. Dus tassies goed vasthouden want die handjes zijn snel. Ze aaien Anita even over de rug en blijven vragen. Toen ze doorkregen dat ze echt niets kregen begonnen ze Grace te knijpen. Een kind begon eerst over de arm te aaien en ineens te krabben. Ook begon er een te schelden en de reactie daarop..........je kunt wel raden wie.....ha ha ha.....We hebben toen snel het raam dichtgeklapt. Wat een toestand. De arm was gelukkig niet stuk maar wel even watt desinfectant gedaan. Tjonge jonge hadden wij weer.
Eenmaal uit de taxi zijn we een eindje gaan gelopen. Ze zeiden dat we echt het taxipark moesten zien. Maar ja daar moest je een weg voor oversteken. Eerste stukje ging goed. Toen kwamen we op de weghelft waar taxi's bijna tegen elkaar aanstonden en daar moesten wij tussendoor lopen. Staan we met ons 2 tussen 2 taxibusjes in waar we net doorheen konden en geeft er eentje gas. Wij beginnen met ons tweeen te roepen en op het busje te slaan. Die man had volgens hem niet in de gaten dat wij er tussen stonden terwijl we hem bijna recht in het gezicht aankeken en ja.... Zo klein ben ik nu ook weer niet dus over het hoofd zien is onzin. Alhoewel......ik ben wit en die busjes ook dus.....ha ha ha.....
Eenmaal goed aan de andere kant van de weg gekomen konden we over het taxipark heenkijken. Ik weet niet hoeveel er wel niet stonden. Ik heb ze niet geteld want het leken er wel 1000.....ha ha ha.....Hutje mutje niet te geloven. We zijn doorgelopen naar een winkelstraat. Allemaal winkeltjes met van alles en nog wat. Zij we langs het parlementsgebouw gelopen en toen naar een plein met allemaal souvenierswinkeltjes. Erg mooi om te zien en natuurlijk wat gekocht.....ha ha ha....
's Avonds zijn we samen met Anita en Gerrit uit eten geweest. Dat was omdat ze 37 jaar getrouwd waren. Een erg gezellig stel en we hebben veel met hun gelachen.
Het is weer tijd om naar bed te gaan. 21.00 uur om precies te zijn. Tegen half 1 wordt ik wakker gemaakt door Grace. Ze zegt: hey pe ik hoor wat buiten!!! Luister nou zei Grace. Ik hoor muziek. En ja hoor het was muziek heel dicht bij het raam. Grace zei ik ga niet kijken. Jasses. Dus ik stap uit bed (in mijn met kant afgezette satijen nachtpon)....ha ha ha wast maar waar en kijk met 1 oog door het kiertje van de gordijnen. Ik schrik me een hoedje. Gloeiende gloeiende een hoofd voor het raam! Ik kijk nog eens goed met mijn ene oog en zie een hand met hierin een mobiel. Er bivakeert gewoon een man op een stoel voor ons slaapkamer raam. Tja wat nu??? Eerst zijn we heel stil en overleggen fluisterend wat gaan we doen. Ik controleer nog eens even de ramen en de deur of die wel goed dicht zitten. Er zitten tralies voor het raam dus die vent kan niet binnen komen. Ik had besloten wanneer hij een raam in slaat dan trek ik hem mega hard aan zijn arm en draai hem om. Verder als met een arm kan hij niet komen ivm de tralies dus kom maar op.
We gaan maar weer eens liggen maar blijven de radio horen. Ineens wordt het stil. We gaan maar weer uit bed om te kijken wat er gebeurt. Weer met het ene oog door het kiertje van de gordijnen loeren en nog steeds zit hij daar. Wat raar...wat raar....wat moet dat toch. Wij weer terug naar bed....weer overlegt...We besloten geluid te maken want kom nou toch. En wij hoesten en lachen en licht aan en licht uit. Maar nee de radio bleven we horen en die vent bleef zitten.
Toen ineens bedachten we dat het misschien een bewaker zou kunnen zijn.Omdat hij toen we geluid maakten hij gewoon bleefzitten. We dachten ach laat maar gaan. Als hij slechte dingen in het zin zou hebben dan was dat allang gebeurd. Ineens hoorden we de stoel schuiven en de muziek was weg.....
pfff daar zijn we geschikt van afgekomen....ha ha ha.....Morgen maar eens even informeren bij Gerrit en Anita wat dit nou toch was.
Dikke zoen,
Pelien en Grace
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
